23 اکتبر 2023- یک کارآزمایی تصادفی چند مرکزی، برچسب باز نشان داده است که یک  GLP-1RA جدید، به نام beinaglutide، اثر مطلوبی را بر کاهش قند خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2(T2DM)  نشان می دهد. محققان گفتند کاهش بیشتر در سطح قند خون زمانی مشاهده شد که بیناگلوتاید بهمراه انسولین گلارژین(IGlar) به صورت درمان ترکیبی به بیماران داده شد. این یافته ها به صورت آنلاین در مجله دیابت در 20 اکتبر 2023 منتشر شد.

این تحقیق نشان داد که بیناگلوتاید وزن، قند خون و فشار خون سیستولیک را کاهش می دهد و متابولیسم لیپید را بهبود می بخشد. سطح پپتیدC ناشتا در بیماران با اثر کاهش دهندگی قند خون بیناگلوتاید مرتبط بود و بنابراین، محققان توصیه کردند که هنگام استفاده از بیناگلوتاید یا تغییر درمان به بیناگلوتاید، این موضوع ارزیابی شود.

دکتر Qiuhe Ji، و همکارانش از گروه غدد درون ریز بیمارستان  Xijing، و دانشگاه پزشکی نیروی هوایی، شیان، در چین، کنترل قند خون را در بیماران چینی مبتلا به دیابت نوع 2که سطح قند خون آنها به اندازه کافی با داروهای ضد دیابت خوراکی کنترل نشده بود، پس از درمان با بیناگلوتاید به تنهایی یا همراه با انسولین گلارژین، در یک کارآزمایی بالینی تصادفی چند مرکزی به مدت 16 هفته، مقایسه کردند.

این مطالعه شامل 68 شرکت کننده ی مبتلا به دیابت نوع 2 بود. آنها به طور تصادفی به مدت 8 هفته تحت درمان با بیناگلوتاید یا انسولین گلارژینقرار گرفتند، سپس درمان در گروه مداخله با این دو دارو به طور ترکیبی به مدت هشت هفته ی دیگر ادامه یافت. پیامدهای اولیه این مطالعه، بهبود تغییرپذیری قند خون بودکه با سیستمCGM اندازه‌گیری می‌شدو نسبت افرادی بود که به هدف گلایسمی خود از ابتدا تا هفته‌های هشتم و شانزدهم دست یافتند.

محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

· نسبت افرادی که به هدف گلایسمی خود در هفته ی هشتم رسیدند، در هر دو گروه بیناگلوتاید و انسولین گلارژین افزایش داشت و درمان ترکیبی با هر دو دارو، رسیدن به هدف هموگلوبین گلیکوزیله را از 25.42٪ از افراد در هفته ی هشتم به 40.68٪ از افراد در هفته ی شانزدهم افزایش داد.

· گروه بیناگلوتاید کاهش قابل توجهی در وزن بدن، شاخص توده بدنی، دور کمر و فشار خون سیستولیک نشان داد.

· بیناگلوتاید کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا را 0.08 میلی مول در لیتر افزایش داد و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی پایین را 0.21 میلی مول در لیتر کاهش داد، در حالی که انسولین گلارژینهیچ تأثیری بر آنها نداشت.

· اگرچه انسولین گلارژیندر کاهش گلوکز پلاسمای ناشتا نسبت به بیناگلوتاید کارآمدتر بود(1.57- میلی مول بر لیتر)، این تفاوت در بیمارانی که پپتید C ناشتا ≥0.9 نانوگرم در میلی لیتر بود، مشاهده نشد.

محققان نوشتند: بیناگلوتاید وزن، گلوکز خون و فشار خون سیستولیک را کاهش می دهد و متابولیسم لیپیدها را بهبود می بخشد. سطح پپتیدC ناشتا در بیماران با اثر کاهش دهندگی قند خون بیناگلوتاید مرتبط بود و بنابراین، پپتید C باید هنگام استفاده یا تبدیل درمان به بیناگلوتاید ارزیابی شود.

محققان افزودند: از آنجایی که beinaglutide یک GLP-1RA جدید است، گزارش‌های بالینی در مورد استفاده از آن نسبتاً محدود است و به داده‌های تحقیقاتی بیشتری برای تأیید نتایج ما نیاز است.

محققان گفتند: از آنجائیکه نویسندگان چندین دستورالعمل بالینی، GLP-1RA را به‌عنوان خط اول درمان برای بیماران پرخطر برای بیماریهای قلبی عروقی آترواسکلروتیک(ASCVD) توصیه می‌کنند، نیاز به ارزیابی عملکرد سلول‌های بتای بیماران برای تعیین اینکه آیا می توانند از GLP-1RA به عنوان یک درمان کاهش دهنده ی قند خون استفاده کنند، وجود دارد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/novel-glp-1r-agonist-beinaglutide-exhibits-favourable-hypoglycemic-effect-in-patients-with-type-2-diabetes-119214